„Bajki filozoficzne. Jak żyć na Ziemi?” – recenzja książki

Według informacji zamieszczonych na okładce, są to opowieści dla dzieci, które mogą się ukazać szczególnie przydatne na lekcjach wychowawczych i lekcjach etyki. Moim zdaniem jest to książka, którą powinien przeczytać każdy mieszkaniec naszej planety. Dlaczego?

Przede wszystkim uczy szacunku, wyczula na te drobne rzeczy i zjawiska, których w codziennej gonitwie zdajemy się nie dostrzegać. Na miejsca, zwierzęta i rośliny, które niszczymy, chcąc poszerzyć swoje panowanie. Po jej lekturze każdy, nie tylko dziecko, spojrzy inaczej na to, co nas otacza. I każdy zastanowi się, czy aby na pewno zawsze zachowuje się w porządku w stosunku do świata, w którym żyje. Ta książka pięknie pokazuje, jak mądrze został urządzony świat, jak różnią się od siebie zwierzęta, jak wspaniale uzupełniają się rośliny. Pokazuje również człowieka jako siłę niszczącą ten spokojny i znakomicie zaplanowany świat. Bo to człowiek zmienia zastaną rzeczywistość, tak żeby jemu było wygodnie. Wyrzuca zwierzęta z miejsc, w których mieszkały. Wycina lasy, wyrywa kwiaty, niszczy trawy. To człowiek, zamiast inwestować i dbać o Ziemię, eksploruje wszechświat i szuka życia na innych planetach.

O tym wszystkim mówi niewielka książka z zieloną okładką, na której widać drzewo, zwierzęta i ludzi. Żyją obok siebie i wzajemnie się szanują. Kiedy jednak zacznie się tę książkę czytać, przychodzą zupełnie inne odczucia.

„Bajki filozoficzne” to zbiór ponad pięćdziesięciu krótkich utworów. Są wśród nich bajki, baśnie, legendy, mity, a nawet wiersze. Łączy je wspólny motyw, wszystkie mówią o ekologii. I choć wiele z nich powstało bardzo dawno temu, wszystkie dotyczą spraw jak najbardziej aktualnych. Może nawet dziś o szacunku dla przyrody powinniśmy mówić ze zdwojoną siłą, bo brak już w nas tych pierwotnych instynktów, które kazałyby nam dbać o nasz świat. Refleksja po przeczytaniu „Bajek filozoficznych. Jak żyć na Ziemi?” jest smutna i bolesna, ale warto tę książkę głęboko przemyśleć.

Układ graficzny przypomina gazetę, każda bajka wygląda jak artykuł z magazynu. Uzupełniają ją proste, czarno-białe ilustracje, które niesamowicie zwracają uwagę czytelnika i nie pozwalają oderwać od siebie wzroku.

Oprócz tego na końcu czytelnik trafia do pracowni filozofa, w której autor snuje refleksje na temat przeczytanej wcześniej historii i zadaje czytelnikowi pytania, na które każdy sam musi uczciwie odpowiedzieć. Tej książki nie czyta się łatwo i przyjemnie, ale przeczytać ją trzeba!

Magdalena Kwiatkowska – Gadzińska
Ocena 5

okładka książki
„Bajki filozoficzne. Jak żyć na Ziemi?”, Michel Piquemal, wyd. Muchomor

Bajki filozoficzne. Jak żyć na Ziemi
Michel Piquemal
il. Agnieszka Mamon
przeł. Maria Braunstein
wyd. Muchomor, 2015
wiek: 10+

Dodaj komentarz